Ο τρόπος που μιλάμε στο παιδί μας, είναι ο τρόπος που αύριο θα μας απαντάει αλλά και ο τρόπος που θα μιλάει και εκείνο στους γύρω του. Συχνά πολλοί γονείς παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούνε. Αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που τους μιλάμε, και τους απευθύνουμε το λόγο, και όχι τόσο με το περιεχόμενο της συζήτησης.

Όταν οι γονείς φωνάζουν, κρίνουν και χρησιμοποιούν άσχημες λέξεις, τα παιδιά αντιδρούν με φωνές, κλάματα και υστερίες. Με ποιό τρόπο πρέπει όμως να μιλάμε στα παιδιά ώστε όχι μόνο να μην έχουμε τέτοιες αντιδράσεις αλλά να μειώσουμε και τους καβγάδες στο σπίτι;

Οι πολλές συγκρούσεις αποφεύγονται όταν μιλάμε φιλικά και με ενδιαφέρον στα παιδιά. Και ιδιαίτερα όταν εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι θέλουμε. Για παράδειγμα: Θέλετε να τακτοποιήσει το δωμάτιό του τώρα; Πείτε το. Προσπαθήστε να διατυπώσετε την απαίτησή σας όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα. «Τακτοποίησε τώρα σε παρακαλώ το δωμάτιο σου». Αν το παιδί διαμαρτυρηθεί, χρησιμοποιήστε το κόλπο του «χαλασμένου πικάπ». Επαναλάβετε: «Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις όρεξη. Αλλά τώρα θα μαζέψεις το δωμάτιό σου».

Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να διατυπώσουμε διαφορετικά πολλές φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά όπως:

«Μην χοροπηδάς έτσι στο κρεβάτι, θες να το σπάσεις;» αντικατάσταση με «πάμε έξω να χοροπηδήσεις με την ψυχή σου»

«Τι εννοείς όταν λες δε ξέρω; Αυτό δεν είναι απάντηση» μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με τη φράση: «έλα, ας συζητήσουμε να δούμε τι πήγε στραβά»

«Δε με νοιάζει ποιος το ξεκίνησε» αντικατάσταση από το «Ας το συζητήσουμε όλοι μαζί»

«Πώς κάνεις έτσι; Δεν έγινε και τίποτα» αντικατάσταση από το «Κλάψε αφού έτσι νιώθεις, να ξέρεις ότι είμαι εδώ για σένα, αγκαλίτσα;»

Σε γενικές γραμμές:

Προσπαθήστε να αποφύγετε τις εντολές.Όσο πιο φειδωλοί είστε με τις συμβουλές, τόσο περισσότερο το παιδί θα τις σεβαστεί και θα καταλάβει τη σημασία που δίνετε σε αυτές.
Μην πιέζετε τα παιδιά να μοιράζονται. Θυμηθείτε πως τα παιδιά μοιράζονται μόνο όταν νιώσουν ασφάλεια (όπως και οι ενήλικες εξάλλου). Αντί λοιπόν να τα παρακινείτε να μοιραστούν, καλύτερα πείτε τους: «Παίξε εσύ λίγο με το παιχνίδι και μετά δώσ’ το στον αδελφό σου».
Τονώστε του την αποφασιστικότητά του. Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να μάθει από νωρίς να παίρνει αποφάσεις από μόνο του.
Δώστε περιθώρια επιλογών. «Τί θέλεις να κάνεις πρώτα, να φορέσεις τις πυτζάμες σου ή να βουρτσίσεις τα δόντια σου;» «Προτιμάς κόκκινη μπλούζα ή μπλε;»
Μην ξεχνάτε ότι οι έρευνες δείχνουν πως ένας γαλήνιος και ήρεμος γονιός λειτουργεί για το παιδί ως λιμάνι στις καταιγίδες. Και εκεί θα καταφύγει σε κάθε καταιγίδα.

Ψυχραιμία είναι λοιπόν η απάντηση στο ερώτημά μας και ήρεμη αδιαφορία στο πείσμα τους. Το ότι εμείς τους δείχνουμε ποια είναι τα όρια το χρειάζονται όσο και την αγάπη μας!

γράφει η Μπαντανά Μαρίκα, Λογοθεραπεύτρια