Η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητική συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠΥ μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικά προβλήματα. Πρόσφατη μελέτη ισχυρίζεται ότι τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν όλα τα συναισθήματα στα πρόσωπα των άλλων.
Η ερευνητική ομάδα αποτελούνταν από τον καθηγητή Ryusuke Kakigi του Εθνικού Ινστιτούτου Φυσιολογικών Επιστημών σε συνεργασία με τον καθηγητή Masami Κ. Yamaguchi και τον επίκουρο καθηγητή Hiroko Ichikawa του Πανεπιστημίου Chuo. Οι επιστήμονες εξέτασαν για πρώτη φορά την ικανότητα αναγνώρισης έκφρασης των χαρακτηριστικών ενός προσώπου στα παιδιά με ΔΕΠΥ μετρώντας την αιμοδυναμική απόκριση στον εγκέφαλό τους. Ο έλεγχος έδειξε ότι υπάρχει πιθανότητα η νευρωνική βάση της αναγνώρισης της έκφρασης ενός προσώπου να είναι διαφορετική από εκείνη των άλλων παιδιών.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Neuropsychologia» και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
Το δεξί μέρος του εγκεφάλου των φυσιολογικά αναπτυσσόμενων παιδιών είχε αντίδραση τόσο στα χαρούμενα όσο και στα θυμωμένα πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά, ο εγκέφαλος των παιδιών με ΔΕΠΥ δεν είχε αντίδραση στο θυμωμένο πρόσωπο, ενώ ανταποκρίθηκε στο χαρούμενο.
Η ερευνητική ομάδα έδειξε εικόνες από χαρούμενες ή οργισμένες εκφράσεις προσώπου σε 13 παιδιά με ΔΕΠΥ και σε 13 φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά και προσδιόρισε το μέρος του εγκεφάλου που ενεργοποιούνταν εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μη επεμβατική φασματοσκοπία εγγύς υπερύθρου για τη μέτρηση της δραστηριότητας του εγκεφάλου. Το υπέρυθρο φως έχει την ικανότητα να περνά μέσα από το σώμα και μέσω αυτού μετρήθηκε η ποσότητα που απορροφήθηκε ή διασκορπίστηκε από τον εγκέφαλο. Η ισχύς του φωτός εξαρτάται από τη συγκέντρωση της οξυαιμοσφαιρίνης, η οποία δίνει το οξυγόνο στα νευρικά κύτταρα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά παρουσίασαν σημαντική αιμοδυναμική απόκριση στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τόσο στα χαρούμενα όσο και στα θυμωμένα πρόσωπα.
Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά με ΔΕΠΥ έδειξαν σημαντική αιμοδυναμική απόκριση μόνο στη χαρούμενη έκφραση αλλά δεν παρατηρήθηκε εγκεφαλική δραστηριότητα στη θυμωμένη έκφραση. Αυτή η διαφορά στη νευρωνική βάση της αναγνώρισης της έκφρασης του προσώπου μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη μειωμένη κοινωνική αναγνώριση και τις κοινωνικές σχέσεις των παιδιών αυτών.